ازر در قران

بوی و بادی صاحبقران درین گیتی ز خسروان چو تو صاحبقران ندید قران

شاه بهرامشه آن شه که قران سعدش آسمان را همی از طالع او جاه دهد

قران کردند ماه و مشتری در طالع سعدش به این طالع چو خورشید فلک صاحب‌قران آمد

ستاره ایست عجب آفتاب رخسارت که کوکب همه خوبان از آن قران دارد

کسی که نیکی اندیشد به هر کس به نیکی در جهان صاحب قران است

مردمان‌گفتند سعد آید زگردون قسم خلق چون قران سازد به چرخ اندر زحل با مشتری