کلف باز

هر کس که دید داغ کلف بر جبین ماه از آفتاب نور گدایی نمی کند

جام و حسامش از شرف برده بگاه بارولف از رخ دوستان کلف وز سر دشمنان کله

شد ماه سخن نهفته آذر ز کلف د ررخامه نماند قدر و در نامه شرف

از روی مهر آن بر خورد گر سوی گردون بنگرد زنگ کلف بیرون برد رأیش ز مرآت قمر

می کند دل را سیه نور چراغ عاریت نیست ممکن شستن داغ کلف از روی ماه

تو کز صفای دل خویش عاجزی صائب کلف چگونه ز روی قمر توانی برد؟