عطر گردان

ز گردان ایران برآمد خروش همی کر شد از نالهٔ کوس گوش

که جز از دین بنزد آن مردان همچو گردی است بر هوا گردان

نرنجیدم ز سیر چرخ گردان درونم پاک بود و روی، رخشان

یا رب ز قناعتم توانگر گردان وز نور یقین دلم منور گردان

چنان بد که هر شب ز گردان هزار به بزم آمدندی بر شهریار

فلک گردان بود چون من بگردم زمین برجا بود چون من بجایم