علی‌اکبر سردار، ملقب به سیف‌السلطنه، فرزند حسین وزیر نظام بود و نقش فعالی در رخدادهای مهم سیاسی ایران ایفا کرد. از جمله فعالیت‌های برجسته او، مشارکت در کودتای ۲۸ مرداد بود که در آن سیف‌السلطنه افشار به عنوان یکی از اعضای کلیدی نقش‌آفرینی کرد. اطلاعات دقیقی درباره تاریخ تولد وی در دست نیست، اما مشخص است که تحصیلات ابتدایی خود را در خراسان گذراند و سپس برای ادامه تحصیل به روسیه سفر کرد. در آنجا، در یکی از مدارس نظامی شهر پطروگراد آموزش دید. پس از فارغ‌التحصیلی، به ایران بازگشت و فعالیت خود را در قزاقخانه آغاز کرد و در مدت کوتاهی به مقام سرتیپ دوم و سپس میرپنج ارتقا یافت. بعدها احمدشاه قاجار او را با لقب سیف‌السلطنه مفتخر کرد.
در دوران وزارت جنگ رضاخان و تشکیل ارتش متحدالشکل، سیف‌السلطنه توانست عضویت شورای عالی نظام را کسب کند. اما با تغییرات ساختاری ارتش و یکسان‌سازی درجات، وی که انتظار مقام بالاتری داشت، تنها به درجه سرتیپی رسید. این موضوع باعث ایجاد اختلاف میان او و رضاخان شد و نهایتاً او در سال ۱۳۱۸ خورشیدی از نظام کناره‌گیری کرد.
در جریان کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ خورشیدی، سیف‌السلطنه افشار نقش چشمگیری ایفا کرد. خانه او محل برگزاری برخی از جلسات شرکت‌کنندگان کودتا بود. پس از سقوط دولت مصدق و انتصاب فضل‌الله زاهدی به نخست‌وزیری، سیف‌السلطنه به واسطه دوستی و همکاری نزدیک با زاهدی توانست حکومت استان گیلان را به دست گیرد. علاوه بر این، او چندین بار به مجلس سنا راه یافت. حضور وی به عنوان سناتور انتصابی از ناحیه تهران در دوره‌های دوم، سوم، چهارم و پنجم مجلس سنا ثبت شده است. سیف‌السلطنه تا پایان عمر خود در سال ۱۳۴۸ خورشیدی سناتور باقی ماند و در تهران درگذشت. او همچنین فردی ثروتمند و صاحب املاک گسترده‌ای در خراسان بود که او را در زمره مالکان برجسته این منطقه قرار می‌داد.