زخم فربه

عبارت زخم فربه به معنای زخم بزرگ یا درشت است و به زخمی اشاره دارد که عمق و وسعت قابل توجهی دارد. این نوع زخم‌ها به دلیل ضربه‌های شدید یا آسیب‌های جدی به وجود می‌آیند و می‌توانند به بافت‌های زیرین آسیب برسانند و نشانه‌های واضحی از خود بر جای بگذارند.

زخم فربه به زخم‌هایی گفته می‌شود که نه تنها بزرگ هستند، بلکه می‌توانند عوارض جدی به همراه داشته باشند و نیاز به درمان پزشکی داشته باشند. این اصطلاح به یک آسیب یا ضربه اشاره دارد که تأثیر زیادی بر روی بدن دارد و می‌تواند به ایجاد زخم‌های عمیق و قابل مشاهده منجر شود، زخم‌هایی که به لایه‌های زیرین پوست آسیب می‌زنند و نیاز به مراقبت و درمان دارند.

لغت نامه دهخدا

زخم فربه. [ زَ م ِ ف َ ب ِه ْ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) زخم درشت. ضربه بزرگ. ضربه ای که اثری عمیق و نشانی نمایان از خود بر جای بگذارد. زخم عمیق:
گرسنه چو با سیر خاید کباب
بفربه ترین زخمی آرد شتاب.نظامی.رجوع به زخم تیز شود. || زخم فربه شدن؛ عیاق شدن زخم. التیام یافتن جراحت.بهم آمدن و گوشت آوردن ریش. رجوع به زخم شود.

فرهنگ فارسی

زخم درشت ضربه بزرگ