قلب: اتفاقا اين آيه تو را رسوا مى سازد، زيرا مى فرمايد: هر كه شرك به خدا آورد،نسبت گناه بزرگى به خدا داده، آيا من افتراء از مختصات توست و يا از ويژگى هاى مناست ؟ چرا مطالعه نكرده حرف مى زنى.
افرادى نزد شيعيان من، مدعى مشاهده من خواهند شد. آگاه باشيد هركس پيش از خروج((سفيانى )) و ((صيحه آسمانى ))(84) چنين ادعاى كند دروغگو و افتراء زننده است.(85) و هيچ حركت و نيروى جز به اراده خداوند بزرگ نيست.(86)
كـلمـه (ام ) در ايـنـجـا مـنـقـطعه و به معناى (بلكه ) است در نتيجه معناى آيه اين مىشود: بلكه كفر مى گويند اينكه قرآن خود را كلام خدا خوانده، بر خدا افتراء بسته است.
بلكه مى گويند به دروغ آن را به خدا نسبت مى دهد بگو اگر آن را افتراء بسته باشم(لابـد بـاتـكـاء شـمـا بـسـتـه ام و حـال آنـكه ) شما از ناحيه خدا هيچكارى در باره من نمىتـوانـيـد بـكـنـيـد او بـه ايـن فـرورفـتـگـى شـمـا دراباطيل از هر كس ديگر داناتر است و شهادت او بين من و شما مرا كافى است و او آمرزگاررحيم است (8).
و آيه دوم تذكر مى دهد كه هر گناهى كه ايشان مرتكب شوند، تنها و تنها به ضرر خودكرده و ممكن نيست كه اثر آن گناه خطا برود، يعنى دامن او را نگيرد و به جاى او دامنگيرغير شود0 پس گنه كار بى خود تلاش نكند، و براى تبرئه خود گناه خود را بهگردن بى گناهى نيندازد و دست به افتراء و تهمت نزند0