تسلیه بخش

لغت نامه دهخدا

تسلیه بخش. [ ت َ ی ِب َ ] ( نف مرکب ) هر چیز که موجب تسکین و تسلی گردد. ( ناظم الاطباء ). آرام کننده. تسکین دهنده درد و غم. آرامش دهنده. و رجوع به تسلیت و تسلی و تسلیة شود.

فرهنگ فارسی

هر چیز که موجب تسکین و تسلی گردد آرام کننده.

جمله سازی با تسلیه بخش

من‌ گاه پی تسلیه‌ گفتم مکن این‌ کار هشدار کزین حادثه بایست حذر‌ کرد
الیزابت تنها فرزند زیگیزموند، امپراتور مقدس روم از همسر دومش باربارای تسلیه‌ای بود. تنها پسر الیزابت یعنی لاسلوی پنجم نیز پادشاه مجارستان بود.
از باشگاه‌هایی که در آن بازی کرده است می‌توان به باشگاه فوتبال تسلیه، باشگاه فوتبال کپنهاگن، و باشگاه فوتبال دینامو کی‌یف اشاره کرد.
خمش از پارسی تازی بگویم فؤاد ما تسلیه المدام
نشود تسلیه ی ماتمت الا، به حضور این غم از جلوه ی رویت مگر از یاد رود