محمود احمدینژاد، در سال ۱۳۳۵ هجری شمسی در روستای ارادان از توابع شهرستان گرمسار دیده به جهان گشود. دوران کودکی و نوجوانی را در تهران سپری کرد و تحصیلات عالی خود را در رشته مهندسی عمران در دانشگاه علم و صنعت آغاز نمود. وی در سال ۱۳۶۵ موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد از همان دانشگاه شد و پس از آن، در سال ۱۳۶۸ به عنوان عضو هیئت علمی دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت مشغول به کار گردید. در سال ۱۳۷۶، دکترای مهندسی و برنامهریزی حمل و نقل را از دانشگاه علم و صنعت دریافت کرد. تسلط ایشان به زبان انگلیسی و سوابق علمی پژوهشی ارزشمند، از جمله راهنمایی دهها پایاننامه در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا در حوزههای مهندسی عمران، راه، حمل و نقل و مدیریت ساخت، بر غنای تجربیات وی افزوده است.
فعالیتهای سیاسی احمدینژاد پیش از پیروزی انقلاب اسلامی با حضور در مجالس مذهبی و سیاسی به عنوان دانشجو آغاز شد. پس از انقلاب، وی به عنوان یکی از بنیانگذاران انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت ایران نقش مؤثری ایفا کرد. در دوران جنگ تحمیلی، با سمت داوطلب بسیجی، در بخشهای مختلف جبهه، به ویژه در حوزه مهندسی رزمی، به خدمت پرداخت و این همکاری تا پایان دفاع مقدس ادامه یافت.
از جمله مسئولیتهای اجرایی و مدیریتی محمود احمدینژاد میتوان به مشاور فرهنگی وزیر فرهنگ و آموزش عالی در سال ۱۳۷۲، استانداری استان اردبیل در سالهای ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۶، عضویت در هیئت علمی دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت از سال ۱۳۶۸ تاکنون، و شهرداری تهران در دوره ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴ اشاره کرد. او همچنین در دو دوره متوالی به مقام ریاست جمهوری اسلامی ایران نائل آمد.