کژ دلی

کژدلی. [ ک َ دِ ] ( حامص مرکب ) کژخاطری. ( فرهنگ فارسی معین ).

( صفت ) کژ خاطری.

💡 نظر به روی تو دل‌ها ز دست برباید که آفت دلی ای شوخ و فتنهٔ نظری

💡 بپیش اهل سیادت سعادتی دارد دلی که از همه عالم فراغتی دارد

💡 چو من بی‌عشق خود را جان ندیدم دلی بفروختم جانی خریدم

💡 در عشق دلی خراب چتواند کرد بیخویشتنی صواب چتواند کرد

💡 ز دستبرد زمانه اگر بجاست دلی نثار «حاجب » شیراز دلنواز کنید

💡 دل نمی‌بینم مگر چون هر دلی در خم زلفت گرفتار آمدست