عبادت به معنای اخص

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اعمال مشروط به امتثالِ به قصد قربت را عبادت به معنای اخص می گویند.
عبادت به معنای اخص، مقابل عبادت به معنای اعم بوده و عبارت است از اعمال و افعالی که فقط باید به قصد " تقرب الی الله تعالی " انجام شود؛ یعنی شرط صحت آنها و سقوط امرشان، امتثال با قصد قربت است و در غیر این صورت، امر آنها امتثال نگردیده و ساقط نمی شود و سبب اشتغال ذمه مکلف به اعاده و یا قضا می گردد، مانند: نماز و روزه.
مستندات مقاله
مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج۱، ص۳۲۱.
مکارم شیرازی، ناصر، انوارالاصول، ج۱، ص۶۰۵.
محمدی، علی، شرح اصول فقه، ج۲، ص۳۲۱.
منبع
مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی
...

جمله سازی با عبادت به معنای اخص

پاکی دل به تو در سجده تسلیم چه سود نتوان کرد عبادت به وضوی دگری
او است، اگر عبادت به خاطر شايستگى و عظمت ذات معبود باشد، اين شايستگى و عظمتتنها در خدا است، و اگر براى اين باشد كه مى تواند سرچشمه سود و زيان گردد ايننيز مخصوص خدا است.
که میبرد خبر عاشقان شیفته حالش؟ ز سجده گاه عبادت به پیش صدر جلالش
عبادت به بسيارى روزه و نماز نيست، بلكه عبادت به انديشيدن بسيار در امر (قدرت )خداوند است. (بحارالانوار، ج 88، ص 373).
شاهد این سخنان آیاتی است که دلیل منحصر بودن عبادت به خداوند را یگانگی او در ربوبیت می‌داند:
و ابویزید گوید، رضی اللّه عنه: «هرکه را ثواب عبادت به فردا افتد، خود امروز وی عبادت نکرده بود؛ که ثواب هر نَفَسی از مجاهدت حاصل است اندر حال.»