در فرهنگ اسلامی، تفریح بخشی طبیعی و ضروری از زندگی انسان است که به رشد شخصیت فردی و اجتماعی کمک می‌کند. تفریح سالم، علاوه بر ایجاد نشاط و شادمانی، باید با اصول تربیت اسلامی هماهنگ باشد و انسان را از مسیر بندگی خدا دور نکند. بنابراین، فعالیت‌هایی که به دیگران آسیب برسانند یا عقل و اخلاق را تضعیف کنند، مانند قمار، شراب و لهو و لعب، از نظر اسلام مورد تأیید نیستند.
تفریح در اسلام می‌تواند جنبه‌های مختلف داشته باشد، از فعالیت‌های جسمانی مانند ورزش، تیراندازی، اسب‌سواری و شنا گرفته تا فعالیت‌های فکری و معنوی مثل یاد خدا، مطالعه، سفر، معاشرت با خانواده و دوستان و انجام کارهای خیر. ویژگی مهم این نوع تفریح، کمک به بازپروری جسم و روح، ایجاد لذت پایدار و تقویت بعد اجتماعی و اخلاقی انسان است.
اسلام انسان‌ها را در انتخاب تفریح محدود نمی‌کند، بلکه معیار اصلی، سازگاری آن با رشد و کمال انسانی و الهی است. هر فعالیتی که موجب تقویت عقل، اخلاق، سلامت جسم و روح و رضایت خدا شود، تفریح محسوب می‌شود و مورد تشویق قرار می‌گیرد. به این ترتیب، تفریح در نگاه اسلام نه تنها وسیله‌ای برای شادی، بلکه ابزار تکامل و تربیت است.
