گریه و زاری کردن به عملی اشاره دارد که فرد در واکنش به اندوه، درد، یا رنج روحی شدید، با اشک ریختن و ابراز احساسات شدید، ناراحتی خود را نشان می‌دهد. این رفتار معمولاً همراه با صدای ناله یا سوزناک است و نشانه‌ای از تاثر عمیق روانی یا عاطفی است.
گریه و زاری کردن نقش مهمی در تخلیه هیجانات دارد و به فرد کمک می‌کند فشار روحی خود را کاهش دهد. این عمل می‌تواند واکنشی طبیعی به فقدان، شکست، یا موقعیت‌های استرس‌زا باشد و به عنوان ابزاری برای برقراری ارتباط عاطفی با دیگران نیز عمل می‌کند.
در بسیاری از فرهنگ‌ها، گریه و زاری کردن علاوه بر بعد شخصی، جنبه اجتماعی هم دارد و نشان‌دهنده همدردی یا طلب کمک از دیگران است. این رفتار می‌تواند در مراسم مذهبی، سوگواری یا موقعیت‌های اجتماعی، بخشی از آیین‌ها و سنت‌ها باشد و به تقویت پیوندهای انسانی کمک کند.