زندگی و نسب
ابومحمد هارون بن موسی تلعکبری، از محدّثان برجسته امامیه در قرن چهارم هجری، اهل بغداد و از قبیله بنی شیبان بود. نسبت وی به مکانی به نام تَلّ در شمال بغداد بازمی‌گردد و ولادتش حدود سال ۲۹۱ق برآورد شده است. وی در دوران نوجوانی از احمد بن ادریس اشعری قمی حدیث شنید و در مسیر علمی خود، به سرعت جایگاه ویژه‌ای میان علمای حدیث یافت و در نهایت در سال ۳۸۵ق درگذشت.
اساتید و مشایخ
هارون تلعکبری از مشایخ بسیاری حدیث نقل کرد و بیش از ۱۳۰ استاد داشت که از جمله مهم‌ترین آن‌ها محمد بن همّام بغدادی و ابوالعباس احمد بن سعید معروف به ابن عقده بودند. او از استادان برجسته‌ای همچون شیخ صدوق و محمد بن یعقوب کلینی نیز روایت دریافت کرد و اجازه روایت از بسیاری از آن‌ها را داشت. این گستره وسیع استادان، تلعکبری را به یکی از منابع معتبر حدیثی عصر خود تبدیل کرد.
شاگردان و میراث علمی
تلعکبری شاگردان بسیاری تربیت کرد که از جمله می‌توان به شیخ طوسی، سید مرتضی و سید رضی اشاره کرد. وی آثار متعددی تألیف کرده که بخش اعظم آن‌ها از بین رفته است، اما روایات او در ادعیه و مستحبات همچنان مورد توجه است. جایگاه علمی او در منابع رجال بسیار ستوده شده و به عنوان مرجع حدیثی و فقهی معتبر شناخته می‌شود.