ضرارا

ضرارا به معنای آسیب رساندن است و ریشه این کلمه ضرر می باشد. ضِرار از واژه ضُرّ به معنای آسیب رساندن به‌طور عمدی گرفته شده است. اهل زبان برای واژه‌های ضرر و ضرار معانی متنوعی را بیان کرده‌اند. صحاح اللغة ضرر را در تضاد با نفع می‌داند. صاحب قاموس همچنین معنای سوء حال را ذکر کرده است. در نهایه ابن اثیر و مجمع البحرین، ضرر به عنوان نقص در حق شناخته شده است. مصباح المنیر ضرر را به معنای عمل ناپسند نسبت به یک فرد یا نقص در اشیاء می‌داند. در مفردات راغب اصفهانی، ضرر به سوء حال تفسیر شده است، که شامل سوء حال نفس به دلیل کمبود علم و فضیلت، یا سوء حال بدن به خاطر فقدان یکی از اعضا، و همچنین به دلیل کمبود مال و آبرو می‌باشد.