کار چون نگار شد

در اصل کار چون هر دو جهان اوست چه گردی گرد شبهت اصل آن اوست

خرد تواند جستن ز کار چون و چرا که بی‌خرد به مثل ما درخت بی‌باریم

مرد گفت اکنون ازین خجلت چه سود؟ کار چون افتاد برخیزیم زود

کار چون کشته درودن بود آن شد دهقان که درین مزرعه جز دانه انصاف نکشت

هر فتح کاسمان نهدش منتهای کار چون بنگری مقدّمه فتح دیگر است

هر شب دلم ز دست خیالت زبون شود تا حال من به عاقبت کار چون شود