پر و بال کردن

پیشروان بهشت بر پر و بال خرد نسخهٔ دین خوانده‌اند سیرت و سان ترا

مرغ دلم هوای سر کوی او گرفت بیچاره گشت و در پر و بالت نمی رسد

خاک شد در زیر اوراق پر و بالم نهان در تمنای تو از بس گرد عالم پرزدم

اینجا گذاشته پر و بالی که داشته آنجا که اوست هم به پر او پریده‌ام

چند کشی بار هجر غصه و تیمار هجر خاصه که منقار هجر کند تو را پر و بال

که گر باد خیره بجستی ز جای نماندی بر و بیشه و پر و پای