هزار رنگ براورد

گرد هزار رنگ تماشا دمانده است دستی‌که همچو عکس بر آیینه سوده‌ایم

محو صفای شوق باش تا به طربگه حضور سیر هزار رنگ ‌گل آینه بی‌نگه ‌کند

در یاد جلوهٔ توکه دارد هزار رنگ چون ‌گل گرفته است مرا در کنار رنگ

چو غنچه در پس زانوی انتظار جدایی نشسته در چمن ما هزار رنگ کمین‌ها

چوبدید خویشتن را همه حسن و دلربائی به هزار رنگ پوشید لباس خودنمائی