سیر و پر خوردن

سلیم، سیر و سفر هم نهایتی دارد چو آب چشمه کسی تا به کی همیشه رود

در ارض و سما کرده بسی سیر و ندیدیم یک ذرّه کز آن ذرّه هویدا تو نباشی

روضه خوش است از برای سیر و تماشا گوشه کویت ولی ز بهر اقامت

بدر و هلال او سیر و ناخج تواند وز بهر بندگیت کمر بسته توامان

شرف در طعام است و جای نشست نه در لقمه و جرعه ای سیر و مست

هر آن کوتاه سیر و تنگ چشم است بنفی اهل حق از روی خشم است