خوش سیرت

لغت نامه دهخدا

خوش سیرت. [ خوَش ْ / خُش ْ رَ ] ( ص مرکب ) خوش طینت. خوش فطرت. خوب سرشت. خوب سیرت.

فرهنگ فارسی

خوش طینت خوش فطرت

جمله سازی با خوش سیرت

جان است اگر گرامی و عمر است اگر عزیز، بادا نثار روی خوش و سیرت تو نیز