خُصومت‌گاه که از ترکیب خُصومت و پسوند مکان‌ساز گاه پدید آمده است، به‌صورت یک اسم مرکب به کار می‌رود. این ترکیب در لغت‌نامه‌های معتبر زبان فارسی، از جمله کتاب ارزشمند منتهی‌الارب، به‌طور مشخص به معنای میدان جنگ یا میدان نبرد ثبت شده است. بنابراین، این واژه به مکانی فیزیکی اشاره دارد که رویارویی و ستیز بین دو یا چند گروه متخاصم در آن رخ می‌دهد. کاربرد این اصطلاح، فراتر از یک نبرد نظامی صرف بوده و می‌تواند به‌صورت کنایی و ادبی برای توصیف هر عرصه‌ای از تضاد و ستیزه‌جویی، اعم از علمی، سیاسی یا اجتماعی، به کار رود. در متون کهن و شعر فارسی، این کلمه بارها برای توصیف صحنه‌های پرهیجان و دراماتیک نبرد به کار رفته و حاوی مفهومی پرتنش و جدی است. استفاده از آن بر شدت درگیری و رسمی بودن رویارویی دلالت دارد.