لغت نامه دهخدا
جان در پای کسی باختن. [ دَ ی ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) جان فدای کسی کردن. جان در پای کسی افشاندن. ( ارمغان آصفی ).رجوع به جان باختن و جان در پای کسی افشاندن شود.
جان در پای کسی ریختن. [ دَ ی ِ ک َ ت َ ] ( مص مرکب ) کنایه ازجان خود فدای جان او کردن. ( بهار عجم ):
دست من گیر که بیچارگی از حد بگذشت
سر من دار که در پای تو ریزم جان را.سعدی ( از بهارعجم ).گر جان نازنینش در پای ریزی ای دل
در کار نازنینان جان نازنین نباشد.سعدی.بسیار کسان که جان شیرین
در پای تو ریزد اولامن.سعدی.
جان در پای کسی کشیدن. [ دَ ی ِ ک َ ک َ ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه ازجان خود فدای جان او کردن. ( بهار عجم ):
خوش آنکه نقل سازم لبهای می پرستش
جانی کشم بپایش جامی کشم ز دستش.نورالدین ظهوری ( از بهارعجم ).
