بچه افتادن

لغت نامه دهخدا

بچه افتادن. [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ اُ دَ ] ( مص مرکب ) ساقط شدن بچه. ناقص کردن بچه. بچه قبل از موعد بدنیا آمدن. سقط. ( یادداشت مؤلف ). سقط جنین. || به مزاح و تعریض، سخت مشتاق خوردن چیزی بودن. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

سقط سقط جنین.

جمله سازی با بچه افتادن

وقتى نماز به پايان رسيد به او گفته شد چرا با افتادن بچه در چاه نماز را تمامنكردى و به نجات فرزندت نشتافتى ؟