دانشنامه اسلامی
نقش «وهب بن منبه» در ورود بخش گسترده ای از اسرائیلیات درباره حضرت ارمیا نیز حائز اهمیت است. در عین حال، انعکاس دیدگاه یهودی و مسیحی درباره این پیامبر در منابع اسلامی به طور دقیق صورت نپذیرفته و در نتیجه، ابهام ها و تعارض های بسیاری درباره این پیامبر پدید آورده است. برخی او را همان عزیر پیامبر دانسته اند که پس از مرگی ۱۰۰ ساله دوباره زنده شد. و عدّه ای دیگر تحت تأثیر وهب بن منبه، او را همان خضر نبی معرّفی کرده و از پیامبران پس از موسی شمرده اند که در آیه ۸۷ بقره از آن ها یاد شده است:«و لَقَد ءاتَینا موسَی الکِتبَ و قَفَّینا مِن بَعدِهِ بِالرُّسُلِ». در همین جهت، برخی دیگر از تفاسیر، ذیل داستان ملاقات موسی با مردی حکیم در آیه ۶۵ کهف، از ارمیا یاد کرده اند و در روایاتی دیگر از او در جایگاه پیامبر دوره پس از شهادت یحیی بن زکریا نام برده شده است.
دیدگاه مفسّران درباره روایات متعارض
مفسّران بر اساس این مجموعه روایات متعارض، داستان های متعدّدی از قرآن را بر او حمل کرده اند. در مقابل، برخی دیگر از مفسّران به این قبیل روایات با دیده تردید نگریسته و دسته ای از آن ها را تضعیف سندی و محتوایی کرده و به اسراییلی بودن آن ها تصریح داشته اند.
داستان ارمیا
داستان ارمیا با روایتی از حسن بصری آغاز می شود که درباره زهد و پارسایی او است، وی در این روایت، فرزند پادشاهی معرّفی شده که به رغم اصرار پدر، از ازدواج پرهیز می کرده و به کناره گیری از مردم تمایل داشته است تا آن که سرانجام وحی الهی بر او نازل شد.
← ادامه داستان از زبان وهب بن منبه
...