اکلیل شمالی
دانشنامه آزاد فارسی
صورت فلکی کوچک، اما آسان یابِ نیمکرۀ شمالی آسمان، بین جاثی و ارابه ران. آن را از روزگار کهن به تاج گوهرنشان آریادنه مربوط دانسته اند؛ تاجی که در اساطیر یونان به دست باکوس به آسمان پرتاب شد. درخشان ترین ستارۀ آن فکّه (نیّرالفکّه، آلفا اکلیل شمالی)، ۷۸ سال نوری از زمین فاصله دارد. چندین ستارۀ متغیّر در این صورت فلکی قرار دارند. آر اکلیل شمالی کم وبیش درخشندگی ثابتی دارد، اما در فاصله های نامنظمی رنگ می بازد و طی مدت زمانی متغیر کم فروغ می ماند. تی اکلیل شمالی معمولاً کم فروغ است، ولی به ندرت، به مدت چند روز فروزان، و با چشم غیرمسلح دیده می شود. این ستاره نواختری بازگشتی است.
ویکی واژه
جمله سازی با اکلیل شمالی
گروه‌های ستاره‌ای جوان می‌توانند شامل تعدادی از ستارگان تی ثوری باشند که در حال ورود به رشته اصلی هستند. این ستاره‌ها که تعدادشان به ۱۰۰۰ ستاره از نوع تی ثوری می‌رسد، به عنوان تجمع ستاره‌ای از نوع T شناخته می‌شوند. نزدیکترین مثال این تجمع ستاره‌ای، تجمع ستاره‌ای تی ثوری-گاوران (Tau-Aur T Association) است که در فاصله ۱۴۰ پارسکی از خورشید قرار دارد. نمونه های دیگر از تجمع‌های نوع T عبارتند از تجمع ستاره‌ای نوع T اکلیل شمالی R، تجمع ستاره‌ای نوع T گرگ، تجمع ستاره‌ای نوع T آفتاب پرست، تجمع ستاره‌ای نوع T بادبان. تجمع های ستاره‌ای نوع T اغلب در مجاورت ابر مولکولی‌ای که از آن تشکیل شده اند، یافت می شوند. برخی از آنها شامل ستاره های نوع OB هستند. ویژگی های اعضای گروه های متحرک به طور خلاصه: آنها دارای سن و منشاء یکسان، ترکیب شیمیایی یکسان و دامنه و جهت یکسانی در بردار سرعت خود هستند.
