دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
شتت (۵ بار)
«أَشْتات» جمع «شَتّ» (بر وزن شط) به معنای متفرق و پراکنده است. این اختلاف و پراکندگی، ممکن است به خاطر آن باشد که اهل هر مذهبی جداگانه وارد عرصه محشر می شوند. یا اهل هر نقطه ای از مناطق زمین جدا وارد می شوند. و یا این که گروهی با صورت های زیبا و شاد و خندان، و گروهی با چهره های عبوس، تیره و تاریک در محشر گام می نهند. یا هر امتی همراه امام، رهبر و پیشوایشان هستند. و یا این که مؤمنان، با مؤمنان، و کافران، با کافران محشور می شوند. جمع میان این تفسیرها کاملاً ممکن است; زیرا مفهوم آیه گسترده است.
شتّ و شتاب و شتیت پراکنده کردن و پراکنده شدن است شتّ و شتیت وصف نیز آمدهاند به معنی متفرق. جمع اوّلی اشتاب و دومی شتّی است مثل مریض و مرضی (اقرب). و یعنی رویانیدیم به وسیله باران انواع مختلف نبات را دلهای آنها مختلف و پراکنده است وحدت کلمه و وحدت عقیده ندارند. سعی مطلق و در معنی مطلق و در معنی جمع و به جای آمده است.. آن روز مردم متفرق و مختلف ظاهر میشوند تا کارهای خویش را ببیند. ظاهراً مراد از اشتاب پراکنده و بی نظم بودن است چنانکه فرموده. و فرموده. شتاء: زمستان. معنی آیه در «رحل» گذشت.