طنبور زن

طنبورزن به معنای نوازنده طنبور است. همچنین به طنبوری و طنبرانی نیز اشاره دارد. تنبور یا تمبور سازی است با دسته‌ای بلند و کاسه‌ای به شکل گلابی که معمولاً از چوب توت ساخته می‌شود. کاسه این ساز به دو صورت یک‌تکه (کاسه‌ای) که از دیرباز رایج بوده و چندتکه‌ای (ترکه‌ای یا چمنی) که در دهه‌های اخیر به تقلید از کاسه سه‌تار طراحی شده، ساخته می‌شود. طول تنبور بین ۷۰ تا ۸۰ سانتی‌متر است و دارای سه سیم است: یک سیم واخوان و دو سیم اصلی. بر اساس گفته‌های فارابی، در گذشته از یک یا دو سیم اصلی استفاده می‌شد، اما امروزه معمولاً از سه سیم بهره می‌برند. این ساز دارای چهارده پرده (دستان) است و ربع پرده ندارد. در نواختن تنبور، دو نوع کوک متداول وجود دارد: کوک هفت دستان (برز) و کوک پنج دستان (ته رز)، اما نوازندگان امروزی بیشتر از کوک سیم اصلی دو (C) و سیم واخوان سل (G) استفاده می‌کنند. نوازندگی تنبور با چهار انگشت دست راست و بدون استفاده از مضراب مصنوعی انجام می‌شود. تکنیک‌های دست چپ آن مشابه دیگر سازهای زهی دسته‌دار مانند تار و سه‌تار است. مضراب‌های اصلی این ساز شامل مضراب راست، چپ، شُر، و مضراب ریز و دو‌تک می‌باشد.