سوره توحید (سوره 112 قرآن کریم) یکی از سوره‌های مکی است که شامل 4 آیه می‌باشد. این سوره به تأکید بر مفهوم توحید و یگانگی خداوند می‌پردازد و به عنوان یکی از سوره‌های مهم و کلیدی در دین اسلام شناخته می‌شود.
نام‌گذاری:
نام توحید به معنای یگانگی و وحدت خداوند است و این سوره به وضوح به این مفهوم پرداخته و آن را تبیین می‌کند.
موضوعات اصلی:
تأکید بر یگانگی خداوند: سوره توحید به روشنی به یگانگی و عدم شریک بودن خداوند اشاره دارد و به مؤمنان یادآوری می‌کند که تنها او شایسته پرستش است.
صفات خداوند: این سوره به صفات خداوند از جمله بی‌نیازی و جاودانگی اشاره می‌کند و به وضوح بیان می‌کند که خداوند نه زاده شده و نه زاییده شده است.
آیات کلیدی:
آیه 1: قُلْ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ (بگو: او خداوند یگانه است)
آیه 2: ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ (خداوند بی‌نیاز است)
آیه 3: لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ (نه زاده شده و نه زاییده شده است)
آیه 4: وَلَمْ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدٌ (و هیچ‌کس همتای او نیست)
تأثیر و اهمیت:
سوره توحید به عنوان سوره‌ای بسیار مهم در دین اسلام شناخته می‌شود و در بسیاری از دعاها و نمازها خوانده می‌شود. این سوره به وضوح مفهوم توحید را بیان می‌کند و به مؤمنان یادآوری می‌کند که خداوند یگانه و بی‌نیاز است. همچنین، این سوره به عنوان سوره‌ای مختصر و مفید در بیان اصول اعتقادی اسلام شناخته می‌شود.
