ساعت نحس یا وقت شوم مفهومی است که در باورهای سنتی و فرهنگ‌های مختلف، به زمان‌هایی اشاره دارد که از دیدگاه مردم یا بر اساس باورهای قدیمی، بدشگون یا نامبارک تلقی می‌شوند. در این زمان‌ها، انجام برخی کارها یا تصمیم‌گیری‌ها ممکن است منجر به نتایج نامطلوب یا مشکلات شود. این مفهوم ریشه در اعتقادات نجومی، مذهبی، فرهنگی و حتی خرافات برخی جوامع دارد.
ریشه و منشأ
در علم نجوم قدیم: در نجوم سنتی، برخی لحظات یا ساعات بر اساس حرکت ستارگان و سیارات، به‌ویژه قرارگیری‌های خاص آن‌ها (مانند مقابله یا قرانات)، نحس یا نامیمون در نظر گرفته می‌شد.
در تقویم‌های قدیمی: برخی روزها و ساعات در تقویم‌های سنتی ایران و جهان (مثل تقویم‌های زرتشتی یا تقویم‌های نجومی) به‌عنوان نحس مشخص شده‌اند. برای مثال، در برخی منابع ایرانی، روزهای خاصی از ماه قمری یا شمسی به‌عنوان نامبارک تلقی می‌شد.
در ادبیات و فرهنگ عامه: در ادبیات و باورهای مردم، ساعت نحس به زمانی اطلاق می‌شود که در آن اتفاقات ناخوشایند یا بدشگون رخ می‌دهد. این باورها بر اساس تجربه‌های شخصی یا داستان‌های اسطوره‌ای و مذهبی شکل گرفته‌اند.
ویژگی‌ها
زمانی خاص و محدود: ساعت نحس معمولاً دوره‌ای کوتاه در طول روز یا شب است که بر اساس محاسبات نجومی یا باورهای سنتی تعیین می‌شود.
نامبارک بودن برای انجام کارها: یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این ساعات، عدم توصیه به انجام کارهای مهم و حساس در این بازه‌هاست. شروع فعالیت‌هایی مانند سفر، عقد قرارداد، ازدواج، شروع کسب‌وکار یا ساخت‌وساز در این زمان‌ها معمولاً منع یا به شدت هشدار داده می‌شود، زیرا باور بر این است که نتیجه این امور ممکن است ناخواسته یا نامطلوب باشد.
ارتباط با اتفاقات بد: ساعت نحس اغلب با حوادث ناخوشایند، شکست، بدشانسی یا مشکلات غیرمنتظره در ارتباط است. در باورهای عامیانه، وقوع رویدادهای نامطلوب یا مشکلات در این زمان‌ها بیشتر اتفاق می‌افتد و به همین دلیل مردم تلاش می‌کنند از انجام امور مهم در این ساعات خودداری کنند.
