دعای مجیر یکی از دعاهای معروف و مهم در فرهنگ اسلامی، به‌ویژه در میان شیعیان دوازده‌امامی است. این دعا به‌خصوص در شب‌های ماه رمضان، به‌ویژه در ایام البیض (۱۳، ۱۴ و ۱۵ ماه رمضان) خوانده می‌شود.
تاریخچه و روایت
روایت: دعای مجیر از پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله (ص)، روایت شده است. بر اساس روایات، این دعا هنگامی که پیامبر در مقام ابراهیم مشغول نماز بود، توسط جبرئیل به او نازل شده است.
کتاب‌های معتبر: این دعا در کتاب‌های معتبر دعا و زیارت، از جمله البلد الامین و مصباح اثر ابراهیم کفعمی و همچنین در مفاتیح الجنان اثر شیخ عباس قمی ذکر شده است.
ساختار و محتوای دعا
تعداد بندها: دعای مجیر شامل هشتاد و هشت بند است. هر بند با عبارت «أَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ» به معنی «پناه بده من را از آتش ای پناه‌دهنده» ختم می‌شود. این تکرار نشان‌دهنده اهمیت طلب پناه از آتش جهنم و درخواست رحمت الهی است.
مضامین دعا: دعای مجیر به‌طور کلی شامل مضامین توحیدی، استغفار و درخواست رحمت و مغفرت از خداوند است. این دعا به مؤمنان یادآوری می‌کند که باید از خداوند طلب بخشش و پناه کنند و در عین حال بر اهمیت تقوا و دوری از گناهان تأکید دارد.
