خانه بردوش

خانه بردوش به معنای زندگی کردن بدون مکان دائمی و مشخصی برای سکونت است. این عبارت به افرادی اطلاق می‌شود که به دلیل شرایط اقتصادی، اجتماعی، یا سیاسی، قادر به داشتن یک خانه ثابت نیستند و به صورت موقت در مکان‌های مختلف زندگی می‌کنند. این افراد ممکن است به دلیل مهاجرت، بی‌خانمانی، یا شرایط اضطراری مانند جنگ یا بلایای طبیعی، مجبور به ترک خانه خود شده و در جستجوی مکان جدیدی برای زندگی باشند.

لغت نامه دهخدا

خانه بردوش. [ ن َ / ن ِ ب َ ] ( ص مرکب ) بی چیز. پریشان. ( آنندراج ). بیخانه و بی خانواده. خانه بدوش. رجوع به «خانه بدوش » شود:
خانه بردوشان مشرب از غریبی فارغند
چون کمان در خانه خویشند هر جا می روند.صائب ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

بی چیز پریشان

جمله سازی با خانه بردوش

چون میان خانه بردوشان توانم سبز شد؟ مشت خاشاکی گمان درآشیان دارم هنوز
کرده ایم از خانه بردوشی اقامت را وداع گردباد دامن صحرا بود تمکین ما
برآز قید علایق که خانه بردوشان ز سیل حادثه کم بیقرار می گردند