حایش

گروهی همچو من گاهی سخنگو گشته از هرجا گهی با خویشتن در حایش و پیکار افتاده

غنچهٔ حایش دل و جان را بهشت دید در آن آدم و آن را بهشت

ز بس کز میم و حایش گشت محفوظ نوشتش در دل خود لوح محفوظ

غنچه حایش نگشاده دهان با تو کند عد ریاض نعیم