تب سوخته. [ ت َ ب ِ ت َ / ت ِ ] ( ترکیب وصفی، اِ مرکب ) تبی که از احتراق اخلاط عارض شود و آن البته موجب هذیان و اختلال حواس باشد. ( آنندراج ): در ختم دعا گوش مسیحا چو طبیب است سنجر ز تب سوخته چند این همه هذیان ؟سنجر کاشی ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
تبی که از احتراق اخلاط عارض شود و آن البته موجب هذیان و اختلال حواس باشد.
جمله سازی با تب سوخته
تنم از آتش تب سوخته چون عود و نی است چون نی و عود سر انگشت بخائید همه