واژه «رُشد» در قرآن به معنای هدایت یافتن به راه درست، درک حقیقت و تشخیص خیر از شر است. این واژه در برابر «غَیّ» (گمراهی و انحراف) قرار می‌گیرد و بیانگر حالتی است که انسان با عقل، ایمان و آگاهی، مسیر درست زندگی را انتخاب می‌کند. در آیه‌ی ۲ سوره‌ی جن، جنّیان پس از شنیدن قرآن می‌گویند: «يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ» یعنی: «این (قرآن) به سوی رشد و راه راست هدایت می‌کند، پس به آن ایمان آوردیم.» در این آیه، «رشد» به معنای راه درست و هدایت الهی است که قرآن انسان را به سوی آن فرا می‌خواند؛ راهی که بر پایه‌ی توحید، ایمان و عمل صالح است. بنابراین، «رشد» در قرآن نه فقط دانستن حقیقت، بلکه پذیرفتن و حرکت در مسیر حق را نیز دربرمی‌گیرد.
الرشد
دانشنامه اسلامی
رشد (۱۹ بار)
«رُشْد» در اصل، به معنای راه یافتن به مقصد است و در سوره «انبیاء» ممکن است اشاره به حقیقت توحید باشد که ابراهیم(علیه السلام)از سنین کودکی از آن آگاه شده بود، و ممکن است، اشاره به هر گونه خیر و صلاح به معنای وسیع کلمه، بوده باشد. بنابراین «رشد» تعبیر بسیار گسترده و جامعی است که هر گونه امتیازی را در بر می گیرد، راهی است صاف، بدون پیچ و خم، روشن و واضح که پویندگان را به سرمنزل سعادت و کمال می رساند.
جمله سازی با الرشد
بنابراين آيه شريفه مورد بحث درست همان را افاده مى كند كه آيه زير آنرا مى فهماند:(و ان يروا سبيل الرشد لا يتخذوه سبيلا، و ان يرواسبيل الغى يتخذوه سبيلا، ذلك بانهم كذبوا باياتنا و كانوا عنها غافلين، و الذينكذبوا باياتنا و لقاء الاخرة حبطت اعمالهم،هل يجزون الا ما كانوا يعملون )، بطورى كه ملاحظه مى كنيد در اين آيه اين طائفه راتوصيف كرده به اينكه سبيل غى (روش گمراهى ) را اتخاذ مى كنند.