استارگان

سفر کردیم چون استارگان ما ز تو هم سوی تو که آسمانی

گر بدم من در عدم، استاره عورت نبود آسمانت خالی از استارگان عور بود؟

شبی گر زسینه ره آه بدهم نه استارگان کاسمانی بسوزد

آفتاب و ماه و این استارگان جز به حاجت کی پدید آمد عیان

ز پیدایش خاک و استارگان ز حیوان و انسان و آب و گیا

همچو مردان دل خرد کرد اختیار کرد بر استارگان عزت نثار