ننشستن

ننشستن مصدری است منفی که از پیشوند منفی‌ساز «نـ» و مصدر نشستن تشکیل شده است. این واژه در زبان فارسی به‌صورت نَنِشستَن تلفظ می‌شود و به معنای عمل نکردن به حالت نشستن یا برنخاستن است. این ساختار دستوری به‌طور مشخص در مقابل معنای مصدر مثبت نشستن قرار می‌گیرد و مفهوم عدم یا نفی آن را می‌رساند. در متون ادبی و دستور زبان فارسی، این گونه مصدرهای منفی برای بیان حالت منفی یا عدم انجام فعل به‌کار می‌روند. برای نمونه، می‌توان گفت: او در آن جلسه ننشست که به معنای او در آن جلسه ننشست و حاضر به شرکت نبود است. این شکل از فعل‌سازی در فارسی نشان‌دهندهٔ ظرافت و توانایی زبان در ساخت معانی متضاد با استفاده از پیشوندهای ساده است. برای دریافت اطلاعات بیشتر دربارهٔ این واژه، معانی استعاری، کاربردهای تاریخی و نمونه‌های دیگر از متون کهن و معاصر، می‌توان به مدخل نشستن در فرهنگ‌های معتبر فارسی یا منابع دستور زبان مراجعه نمود. این گونه بررسی‌ها به درک بهتر سیر تحول معنایی و نحوهٔ استفاده از افعال منفی در دوره‌های مختلف زبانی کمک خواهد کرد.