مکرهی

مکروه یکی از احکام پنج‌گانه است و به عملی اطلاق می‌شود که اگرچه انجام آن حرام نیست، اما بهتر است که از آن پرهیز شود. در رساله‌های عملیه، علاوه بر اشاره به کارهای واجب و حرام، به کارهای مکروه نیز پرداخته شده است. لازم به ذکر است که همه مکروهات در یک سطح نیستند و شدت کراهت برخی از آنها بیشتر است. مکروه به معنای امر ناپسند و نامطلوب است و در فقه به عملی اشاره دارد که انجام آن حرام نیست، اما ترک آن مطلوب‌تر است. به عنوان مثال، ایستاده ادرار کردن مکروه محسوب می‌شود؛ به این معنا که اگرچه این عمل حرام نیست، اما بهتر است از آن اجتناب شود. گاهی برای اشاره به امور مکروه از واژه کراهت استفاده می‌شود و گفته می‌شود که فلان عمل دارای کراهت است. مکروه یکی از احکام پنج‌گانه است که در کنار واجب، حرام، مستحب و مباح قرار دارد. در رساله‌های عملیه و دیگر کتب فقهی، علاوه بر اشاره به واجبات و محرمات، مکروهات هر بخش نیز مورد بررسی قرار گرفته است. به عنوان مثال، مکروهات مربوط به خوردن و آشامیدن شامل مواردی چون کراهت خوردن گوشت اسب و الاغ است. همچنین، مکروهات در زمینه تخلی شامل کراهت بول کردن در آب یا ایستاده بول کردن می‌شود. در مورد ذبح حیوانات نیز، از جمله مکروهات می‌توان به سربریدن یک حیوان در مقابل حیوان دیگر اشاره کرد. سید محمدکاظم یزدی در کتاب عروة الوثقی بیان کرده است که همان‌طور که در سایر احکام پنج‌گانه تقلید واجب است، در مورد مکروهات نیز تقلید از مجتهد ضروری است.