لغت نامه دهخدا
مکایل. [ م ُ ی ِ ] ( ع ص ) پیماینده و آنکه پیمانه می کند. ( ناظم الاطباء ). با یکدیگر پیماینده. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به مکایلة شود.
مکایل. [ م َ ی ِ ] ( ع اِ ) ج ِ مِکیَل و مِکیَلة. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). رجوع به مکیل و مکیلة شود.
