مردم خواره

لغت نامه دهخدا

مردم خواره. [ م َ دُ خوا / خا رَ / رِ ] ( نف مرکب ) مردم خوار. مردم خور. رجوع به مردم خوار شود:
باز آمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم
وین چرخ مردم خواره را چنگال و دندان بشکنم.مولوی.

جمله سازی با مردم خواره

از لحد در هر نفس چندین دهن وا می کند نیست ممکن سیر گشتن خاک مردم خواره را
یک صفت عجب آمد این اماره را بوالعجب عفریت مردم خواره را