واژه مخدود در زبان فارسی به معنای شتر یا حیوانی است که بر روی صورتش داغ یا نشانه‌ای خاص داشته باشد. این نشانه‌ها یا داغ‌ها که معمولاً به صورت علامت‌های مشخص و قابل تشخیص روی بدن حیوانات زده می‌شوند، کاربرد مهمی در شناسایی مالک یا قبیله دارند. به عبارت دیگر، این داغ‌ها به عنوان نوعی علامت مالکیت یا هویت قبیله‌ای به کار می‌روند تا از گم شدن حیوانات جلوگیری شده و تشخیص آن‌ها در میان گله‌های بزرگ آسان‌تر شود.
در فرهنگ‌های سنتی و عشایری، داغ زدن بر روی حیوانات از جمله شترها، گاوها یا گوسفندان، روشی رایج و مرسوم برای ثبت مالکیت بوده است. این داغ‌ها با ابزارهای داغ زن مخصوص و در نقاطی مانند صورت، گردن یا بدن حیوان ایجاد می‌شوند. مخدود به طور خاص به شتری گفته می‌شود که این نوع داغ یا نشانه بر چهره یا صورتش دیده شود، یعنی جایی که این علامت‌ها به راحتی قابل مشاهده و تشخیص باشند.
