ورنان واژه‌ای است که در متون لغوی فارسی و عربی برای توصیف چیزی یا کسی به کار رفته که سودمند، بافایده و به کار باشد. این معنا در منابعی چون ناظم‌الاطباء و اشتینگاس ذکر شده و نشان‌دهنده ارزش عملی یا کاربردی بودن شخص، شیء یا رفتار است. به عبارت دیگر، وقتی چیزی «ورنان» توصیف می‌شود، مفهومی مثبت دارد و بیانگر این است که آن چیز می‌تواند منفعت یا کاربرد واقعی داشته باشد و برای زندگی یا امور روزمره مفید واقع شود.
در معنای گسترده‌تر، واژه ورنان همچنین به کسی یا چیزی اطلاق می‌شود که شفاعت‌کننده است. این کاربرد بیشتر در متون اخلاقی و مذهبی دیده می‌شود و به شخص یا ابزاری اشاره دارد که می‌تواند برای دیگران یا در موقعیت‌های خاص، سود و فایده بیاورد و نقش حمایتی و راهنمایی‌کننده داشته باشد. از این منظر، ورنان نه تنها ارزش عملی دارد، بلکه نقشی معنوی یا اخلاقی نیز می‌تواند ایفا کند.
از نظر کاربرد ادبی و لغوی، این واژه به عنوان صفت، هم در توصیف اشیاء و هم افراد به کار می‌رود و همواره با مفاهیمی چون سودمندی، کارآمدی، مفید بودن و اثر مثبت همراه است. این واژه نشان‌دهنده اهمیت ارزش و فایده در فرهنگ زبان فارسی است و در متون پزشکی، اخلاقی و فلسفی کلاسیک نیز دیده می‌شود، جایی که به سودمندی و اثرگذاری اعمال یا اشیاء توجه ویژه‌ای شده است.