مرده دل

حیات مرده دل از اتّصال زنده دلی ست که هرکه او بکسی زنده نیست مردارست

صور اسرافیل باشد مرده دل را ناله اش چهره زرین او آهن دلان را کیمیاست

تو مرده دل که شوی زنده از دم نایی عجب که صور نخوانی صفیر نایی را

یاد آن جان جهان است حیاتی گر هست مرده دل آن که ازان جان جهان غافل شد

ترحم است بر آن مرده دل که از دنیا به روشنایی شمع مزار می‌گذرد

جز دل که بسته اند بر آن قوم مرده دل دیگر به زندگانی دنیا چه بسته است؟