زارم

چشم زارم را مطیع نفس بی پروا مکن بر سرم ویران مگردان خار دیوار مرا

بَود بگاه صبوحی در آرزوی جمالت نوای ناله ی زارم ادای نغمه ی زیرم

از تماشای درون بزم زارم بی نصیب رخصت نظاره گاهی از برونم داده اند

اگرچه داد ز کشتن مرا امان چشمت بلای هجر تو رحمی نکرد و زارم کشت

دلربائی از برت یا رب برد دل بی خبر وز منوحال دل زارم خبر دارت کند

چه روی داده ندانم که نگسلد فیّاض ز تار نالة زارم نوای ساز امشب