ظن مطلق

ظن مطلق به نوعی از نگرش یا تفکر اشاره دارد که در آن فرد به طور کامل به نتیجه‌ای خاص دست می‌یابد و هیچ گونه شکی در مورد آن ندارد. این نوع ظن معمولاً ناشی از قضاوت‌های سریع و بدون بررسی عمیق است. در واقع، زمانی که فردی ظن مطلق دارد، او به نوعی به حقیقتی غیرقابل انکار اعتقاد پیدا می‌کند و این اعتقاد می‌تواند منجر به تصمیم‌گیری‌های نادرست شود. این پدیده می‌تواند در زمینه‌های مختلفی از جمله علم، فلسفه و حتی روابط اجتماعی بروز کند. به عنوان مثال، در علم، زمانی که یک نظریه به عنوان حقیقت مطلق پذیرفته می‌شود، ممکن است افراد از بررسی و نقد آن غافل شوند و این می‌تواند به جلوگیری از پیشرفت علمی منجر شود. از سوی دیگر، در روابط انسانی، ظن مطلق می‌تواند باعث قضاوت‌های نادرست و ایجاد تنش در ارتباطات شود. در نتیجه، پرهیز از این نوع نگرش و تلاش برای درک عمیق‌تر مسائل، می‌تواند به فرد کمک کند تا تصمیمات بهتری بگیرد و درک بهتری از دنیای پیرامون خود داشته باشد.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ظن ثابت به دلیل انسداد، بدون وجود دلیل خاص بر حجّیت آن را ظن مطلق می گویند.
ظن مطلق، مقابل ظن خاص بوده و عبارت است از ظنی که دلیل خاص ( از عقل یا نقل ) بر حجیت آن اقامه نشده است؛ به بیان دیگر، به هر ظنی که اعتبار آن از راه دلیل انسداد ثابت شود " ظن مطلق " می گویند.
اعتبار ظن مطلق
ظن مطلق در موارد عدم دسترسی به معصوم ( ع ) و انسداد باب علم و علمی، در صورتی حجت است که از ظنون باطل نباشد؛ یعنی مانند ظن حاصل از قیاس نباشد که از تمسک به آن نهی شده است.

جملاتی از کلمه ظن مطلق

با من ز ظن مطلق و اصل عدم مخوان زاهد برو من آنچه تو خواهی نه آنمی
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم