بوستان

بوستان

بوستان اثر مشهور سعدی، شاعر بزرگ فارسی‌زبان، در قرن سیزدهم میلادی نوشته شده است. این اثر به صورت نثر و نظم، شامل داستان‌ها و حکایات اخلاقی است که به تربیت و آموزش انسان‌ها می‌پردازد. بوستان به معنای باغی از فضایل انسانی است و هر بخش آن به موضوعات مختلفی مانند عشق، دوستی، انصاف و حکمت اختصاص دارد. سعدی در این کتاب از زبان شعر بهره می‌برد و با استفاده از تمثیل‌ها و مثال‌های زیبا، مفاهیم عمیق اخلاقی را به تصویر می‌کشد.

این اثر به نوعی راهنمای زندگی است و به خواننده کمک می‌کند تا با چالش‌های زندگی بهتر مواجه شود. بوستان به عنوان یکی از آثار برجسته ادبیات فارسی، تأثیر زیادی بر فرهنگ و ادب فارسی گذاشته و همچنان مورد توجه خوانندگان و پژوهشگران است. سعدی در این کتاب، با نثری دلنشین و شاعرانه، به بیان تجربیات و آموزه‌های خود می‌پردازد و خواننده را به تفکر و تعمق در رفتارهای انسانی دعوت می‌کند.

لغت نامه دهخدا

بوستان. ( اِ مرکب ) پهلوی «بوستان ». مخفف بستان، مرکب از بو ( = بوی - رایحه ) و ستان ( اداة مکان ). جایی که گلهای خوشبو در آن بسیار باشد. باغ باصفا. ( حاشیه برهان چ معین ).مرکب از کلمه بو و کلمه ستان که بمعنی جای پیدا شدن است. ( غیاث ). جنت. ( مهذب الاسماء ) ( ترجمان القرآن ). حدیقه. جایی که درختان گل و درختان که میوه هاشان خوشبو باشد، چون سیب و امرود و ترنج و نارنج و امثال آن. ( از شرفنامه منیری ). جایی که بوی بسیار از آن خیزد از عالم گلستان. ( آنندراج ). جایی که گلهای خوشبودر آن بسیار باشد. ( فرهنگ فارسی معین )

فرهنگ معین

[ په. ] (اِمر. ) ۱ - جایی که گل های خوشبو در آن بسیار باشد. ۲ - باغ مصفا.

فرهنگ عمید

۱. باغی که دارای گل های فراوان باشد، گلستان، بستان.
۲. پارک.

فرهنگ فارسی

باغ، گلستان، باغی که دارای گلهای زیادباشد
۱ - جایی که گلهای خوشبو در آن بسیار باشد. ۲ - باغ با صفا. ۳ - باغ میوه. ۴ - یکی از دستگاه های موسیقی قدیم ایران که صاحب ( دره التاج ) آنرا جزو ادوار ملایم موسیقی ایران آورده است.

فرهنگ اسم ها

اسم: بوستان (دختر) (فارسی) (طبیعت) (تلفظ: bustān) (فارسی: بوستان) (انگلیسی: bustan)
معنی: باغ و گلزار، بستان، ( در ادبیات فارسی ) بوستان یا سعدی نامه، مثنوی اخلاقی و عرفانی به فارسی، مشتمل بر حکایت های کوتاه، از سعدی شیرازی، بُستان

دانشنامه آزاد فارسی

(یا: سعدی نامه) مثنوی اخلاقی، عرفانی و آموزشی به فارسی، سرودۀ سعدی شیرازی. سعدی این اثر را، در ۶۵۵ق، به نام ابوبکر بن سعد بن زنگی، در بحر متقارب و در یک دیباچه و ده باب سرود: باب اول در عدل و تدبیر و رأی، باب دوم در احسان، باب سوم در عشق و مستی و شور، باب چهارم در تواضع، باب پنجم در رضا، باب ششم در قناعت، باب هفتم در عالم تربیت، باب هشتم در شکر بر عافیت، باب نهم در توبه و راه صواب و باب دهم در مناجات و ختم کتاب. در نسخه های کهن به سعدی نامه آوازه دارد و بعدها گویا به خاطر سجع با گلستان شیخ بوستانش نام نهاده اند. این اثر در زمان تألیف بارها رونویسی شد و کتاب درسی بود و حتی، به نقل از تاریخ فرشته، در ۷۵۰ق در دکن به اطفال آموزانده می شد. بوستان از جنبۀ ساختاری بیانگر آرزوهای شاعر در قالب کلام و شعر است. در این اثر از دنیای واقعی، که آکنده از بدی و تاریکی است، کمتر سخن رفته است و بیشتر «جهان مطلوب سعدی» در آن منعکس است. سعدی می کوشد که هرچه را زشتی و بدی است از عرصۀ این جهان بزداید و در حقیقت اکثر حکایات آن آفریدۀ خیال شاعر است. سعدی در بوستان به تمام مثنوی های پیش از خود نظر داشته و نوآوری های آن ها را تلفیق کرده و حتی به آورد فردوسی رفته است. بوستان از نظر جوهر شعری به رغم کاستی هایی، که خود سعدی به آن ها واقف بوده است، مقامی ممتاز دارد و یکی از مثنوی های برتر زبان فارسی به شمار می رود. بوستان در ۱۲۲۴ق در کلکته به چاپ رسید. این اثر در شبه قاره و آناتولی و بالکان بارها ترجمه، تلخیص و شرح شده است. در ۷۵۵ق مسعود بن عثمان خلاصه ای از آن را به نام فرهنگ نامۀ سعدی به ترکی ترجمه کرد (استانبول، ۱۹۴۲). سودی بوسنوی آن را شرح کرد (استانبول. ۱۲۸۸ق). حکمت ایل آیدین آن را به ترکی برگرداند (استانبول، ۱۹۵۰). بوستان توسط باربیه دو منار به فرانسوی (پاریس، ۱۸۸۰) و به دست اچ ویلبرفورس کلارک به انگلیسی (لندن، ۱۸۷۹) ترجمه شده است؛ ژ. هورن این اثر را به هلندی برگرداند (آمستردام، ۱۶۸۸). نخستین تصحیح انتقادی آن به کوشش محمدعلی فروغی و با همکاری حبیب یغمایی انجام گرفت (۱۳۱۶ش). محمد خزائلی و محمدعلی ناصح بر آن شرح نوشتند. تاکنون بهترین تصحیح بوستان از آن غلامحسین یوسفی است که این اثر را با توجه به دَه نسخۀ خطی و نسخ چاپی ایرانی و خارجی آن تصحیح کرد و با حواشی مفید و عالمانه ای به چاپ رساند (۱۳۵۹ش).

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] «بوستان»، نخستین اثر شیخ مصلح الدین عبدالله سعدی شیرازی است که کار سرودن آن در سال 655ق پایان یافته است. این کتاب به زبان فارسی بوده و نویسنده آن را به نام اتابک ابوبکر بن سعد زنگی نوشته است.
آنچه باعث هرچه بیشتر شدن اهمیت این اثر می شود، آن است که پندها و آرزوهای سعدی در این کتاب، بیش از دیگر آثار او جلوه گر می باشد.
کتاب با مقدمه مصحح آغاز و مطالب که در بردارنده حدوداً چهار هزار بیت و تقریباً 177 حکایت می باشد، در ده باب، ارائه شده است.
سعدی این اثر را در زمانی که در سفر بوده است، سروده و هنگام بازگشت به شیراز آن را بر دوستانش عرضه داشته است. این اثر در قالب مثنوی و در بحر متقارب سروده شده و از نظر قالب و وزن شعری، حماسی است؛ هر چند که از نظر محتوا، به اخلاق، تربیت، سیاست و اجتماعیات پرداخته است.
پسندها و آرزوهای سعدی در این کتاب، بیش از دیگر آثار او جلوه گر است و سعدی شناسان و دوستداران او، همواره بوستان را در جایگاه یک کتاب اخلاقی و آموزشی نگریسته و آن را «جهان مطلوب سعدی» دانسته اند و به راستی هم سعدی مدینه فاضله ای را که می جسته، در این اثر، تصویر کرده است. وی در این تصویر، دائم از تجربه ها، سرگذشت ها و روایت های گذشتگان یاد می کند و تصویر آن جهان نورانی را در قالب حکایت هایی شیرین، چنان نغز و دلفریب جلوه کرده است که بر بیشتر زیبایی های هنری و شگردهای شاعرانه این اثر سایه افکنده است.
بوستان

جملاتی از کلمه بوستان

وی علاوه بر دیوان اشعار، مشتمل بر ده هزار بیت، یک مثنوی به نام یوسف و زلیخا دارد که به شیوهٔ یوسف و زلیخای جامی سروده است. مثنوی دیگری نیز به نام گنجینه به تقلید بوستان سعدی به او منسوب است. مهم‌ترین اثر آذر بیگدلی تذکرهٔ عمومی معروف و مفصّل او آتشکده مشهور به آتشکدهٔ آذر است که آن را در طی ۳۰ سال به نام کریم‌خان گردآوری و تألیف کرده‌است.
پتککایا، که خانواده‌اش اهل دیاربکر هستند، در الازیغ زاده شد اما دوران کودکی خود را در استانبول گذرانده‌است. او در مدرسۀ ابتدایی مهمت کارامانجی، سپس دبیرستان بوستانجی و دبیرستان فنرباغچه تحصیل کرد. پتککایا که در کنسرواتوار دولتی دانشگاه آنادولو حضور داشت، از سال ۱۹۹۵ به عنوان بازیگر در تئاترهای دولتی مشغول به کار است.
اما هرات بارکده خراسان است. در بیرون و اندرون آن آبها و بوستان هاست، دارای حصار مستحکم و کهندژی استوار است. هرات ربض نیز دارد که مسجد جامع در آن است و در سراسر سیستان، ماورالنهر و جبال مسجدی آبادتر و پابرجاتر از مسجد هرات وجود ندارد. برسر کوه هرات آتشکده ای آباد بنام سرشک است و در فاصله کمی از آن کلیسای مسیحیان قرار گرفته‌است.
بوستان و گلستان و سایر مثنوی‌های سعدی، مخزن الاسرار سرودهٔ حکیم نظامی، مرزبان‌نامه، قابوس‌نامه و دیوان نزاری قهستانی شاعر اسماعیلی قرن هفتم اشاره‌کرد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم