تشبّه به معنای در هم آمیختن با دیگران در رفتار یا ظاهر است. این عمل شامل الگوبرداری از شیوه‌های مخصوص طایفه‌ای مشخص از افراد می‌شود، مانند پوشیدن لباس‌های زنانه توسط مردان یا بالعکس، و همچنین نشان دادن نشانه‌های مذهبی خاص مانند آویختن صلیب به گردن توسط مسلمانان. این موضوع در زمینه‌های مختلفی از جمله نماز، حج، جهاد، تجارت و غذاها مورد بحث قرار گرفته است.
تشبّه به نوعی به تقسیم‌بندی‌هایی نیاز دارد؛ برخی اشکال آن حرام، برخی مکروه و تعدادی دیگر مستحب شمرده می‌شوند. به عنوان مثال، تشبّه مسلمان به غیرمسلمانان در استفاده از نشانه‌های مذهبی آن‌ها، مانند صلیب، ممنوع است. همچنین، برقراری تشبّه بین مردان و زنان در رفتارهای جنسی، نه تنها حرام بلکه از گناهان کبیره به شمار می‌آید. با این حال، تشبّه در پوشش یا شیوه‌های ظاهری بین دو جنس در مواردی که به صورت خاصی انجام نشود، موجب اختلاف نظر بین فقهاء شده است. برخی به طور کلی هر نوع تشبّه را منع کرده‌اند، در حالی که دیگران فقط تشبّه در پوشش یا حالات خاص را حرام می‌دانند. در نهایت، تشبّه زمانی که به عنوان زیور و نه به قصد دیگری مانند ابراز غم یا شرکت در مراسم عزاداری انجام شود، نیز مورد بحث قرار دارد.