طهارت کردن

طهارت، یک اصطلاح فقهی است که به معنای پاک بودن از نجاسات و همچنین از حدث‌های اکبر و اصغر به کار می‌رود. حدث اصغر شامل مواردی مانند ادرار، مدفوع و باد روده است که موجب باطل شدن وضو می‌شود. در مقابل، حدث اکبر به مسائلی مانند جنابت و آمیزش اشاره دارد. طهارت از نجاست در مواردی مانند وضو و نماز ضروری است. آبی که برای وضو استفاده می‌شود و همچنین بدن و لباس نمازگزار باید از نجاسات پاک باشند. برای رفع نجاست، از موادی مانند آب که به آن‌ها مُطَهِّرات گفته می‌شود، استفاده می‌شود. طهارت از حدث به‌طور مستقل واجب نیست؛ اما برای انجام برخی از فرایض دینی مانند نماز، طواف واجب و لمس آیات قرآن ضروری می‌باشد. طهارت از حدث اصغر با وضو و طهارت از حدث اکبر با غسل انجام می‌شود. در صورتی که امکان وضو و غسل وجود نداشته باشد، می‌توان به جای آن‌ها تیمّم کرد. در فقه، طهارت به طور کلی به معنای پاک بودن بدن از نجاسات و همچنین خالی بودن از حدث اکبر و حدث اصغر است. حدث اصغر شامل مواردی مانند ادرار، مدفوع، باد روده و خواب است که موجب باطل شدن وضو می‌شود. از سوی دیگر، حدث اکبر به مسائلی چون جنابت، آمیزش و حیض اشاره دارد که نیاز به غسل دارد. کتاب‌های فقهی بخشی به نام طهارت دارند که در آن به انواع نجاسات، مُطَهِّرات، وضو، غسل و تیمّم پرداخته می‌شود. برخی از صاحب‌نظران معتقدند که طهارت در فقه معنای اصطلاحی و خاصی ندارد و به معنای لغوی آن، یعنی رعایت تمیزی و پاکیزگی، اشاره دارد.