خلق

خلق. [ خ َ ] ( ع مص ) آفریدن. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). ابداع کردن. احداث کردن. ایجاد کردن: قال کذلک قال ربک هو علی هین و قد خلقتک من قبل و لم تک شیئاً. ( قرآن 9/19 ). ولقد خلقنا الانسان من صلصال من حَمَاً مسنون و الجان خلقناه من قبل من نار السموم.( قرآن 26/15-27 ). ولقد جئتمونا فرادی کما خلقناکم اول مرة و ترکتم ما خولناکم وراء ظهورکم و مانری معکم شفعائکم الذین زعمتم انهم فیکم شرکاء لقد تقطّع بینکم وضل عنکم ما کنتم تزعمون. ( قرآن 94/6 ). || املس و نرم گردانیدن چیزی را. منه: خلق الشیی ٔ. || ساختن سخن و غیر آن. منه: خلق الکلام و غیره. || بربافتن دروغ. منه: خلق الافک. || اندازه کردن و دوختن نطع و ادیم. منه: خلق النطع والادیم. || اندازه کردن پیش از بریدن. تقریر کردن. ( یادداشت بخط مؤلف ). || برابر کردن چوب. ( از منتهی الارب ) ( از لسان العرب ) ( از تاج العروس ). منه: خلق العود؛ برابر کرد چوب را.
خلق. [ خ َ ] ( ع اِمص ) آفرینش. ( از منتهی الارب ). ابداع. احداث. ایجاد. ( یادداشت بخط مؤلف )