حکیم

حکیم به معنای صاحب حکمت است. این اصطلاح به فیلسوفان، دانشمندان و پزشکان اطلاق می‌شود. همچنین، به افرادی که در اثبات ادعای خود دارای استدلال قوی هستند، برهان می‌گویند. این افراد می‌دانند که چه چیزهایی قابل شناخت است و چه اقداماتی باید انجام شود. حکمای هفتگانه در یونان شامل تالس، پیتاکوس، بیاس، سولون، کلئوبولوس، میزون و شیلون هستند. حکیم کسی است که در علم و اخلاق عالی جامع باشد. حکیم به معنای صاحب حکمت، علم نیکو و عمل صالح است. او به درک حقایق اشیاء می‌پردازد و اقداماتی را انجام می‌دهد که پسندیده باشد. همچنین، در عبادات به اندازه توان خود به خالق اقتدا می‌کند. این جامعیت می‌تواند مطلق باشد، مانند حکیم رواقی یا انسان کامل، یا نسبی باشد، مانند فردی که با دوراندیشی عمل می‌کند، از شهوات پیروی نمی‌کند و به صرف داشتن آرزوها، روش خود را تغییر نمی‌دهد. او همچنین به جاه و ثروتی که به دست آورده، مغرور نمی‌شود.