معانی لغوی
رهی در لغت به دو معنا اشاره دارد:
رونده، روان، رهرو، مسافر: به معنای کسی که در حال حرکت و سفر است.
غلام، بنده، چاکر: به معنای کسی که در خدمت دیگری است.
اسم و ریشه
رهی به عنوان یک اسم پسرانه، ریشه‌ای فارسی و پهلوی دارد و به معنای غلام، بنده یا چاکر است. این نام به فردی نسبت داده می‌شود که در خدمت دیگری قرار دارد و به او وفادار است. این واژه در زبان فارسی به عنوان نمادی از اطاعت و خدمتگزاری به کار می‌رود و نشان‌دهنده وابستگی و ارتباط نزدیک فرد با شخص یا گروهی دیگر است.
گویش گنابادی
در گویش گنابادی، این کلمه به معنای فرستادن یا پست کردن به کار می‌رود.
شخصیت‌های مشهور
محمدحسن بیوک معیری، شاعر معاصر ایرانی، با تخلص رهی شناخته می‌شود. او در ۱۰ اردیبهشت ۱۲۸۸ در تهران متولد شد و در ۲۴ آبان ۱۳۴۷ درگذشت. از آثار او می‌توان به ترانه‌هایی چون «شد خزان»، «شب جدایی»، «کاروان»، «مرغ حق» و «من از روز ازل» اشاره کرد. معیری از دودمان معیرالممالک بوده و خانواده‌اش از زمان نادر شاه افشار در امور مالی و خزانه‌داری مشغول به کار بوده‌اند.
شاه‌محمود رهی نیشابوری نیز از خوشنویسان و نستعلیق‌نویسان بزرگ قرن دهم هجری است. او اهل نیشابور بوده و در خطاطی، نقاشی و شعر فعالیت داشته است. وی بیشتر زندگی خود را در مشهد گذرانده و در خوشنویسی شاگرد سلطانعلی مشهدی و عبدی نیشابوری بوده است.
