خودپسندی به حالتی اطلاق میشود که در آن فرد به شدت به خودش علاقه دارد و از ویژگیها و رفتارهای خود راضی است. این افراد معمولاً به نظرات دیگران بیتوجه هستند و بیشتر به خواستهها و نیازهای خود فکر میکنند. در واقع، خودپسند به کسانی گفته میشود که خودرأی، خودبین و از خود راضی هستند. چنین افرادی ممکن است در تعاملات اجتماعی خود، احساسات و نیازهای دیگران را نادیده بگیرند و بیشتر به دنبال تأیید و تحسین خود باشند. این نوع رفتار میتواند به روابط فردی آسیب بزند و به دوری از دیگران منجر شود، زیرا اطرافیان ممکن است از خودخواهی و عدم توجه این افراد دلخور شوند. در نهایت، خودپسندی میتواند به تنهایی و انزوا بینجامد، چرا که ارتباطات واقعی و معنادار نیاز به توجه و احترام متقابل دارد.
خودپسند
لغت نامه دهخدا
ندانستی ای کودک خودپسند
که مردان ز خدمت بجایی رسند.سعدی.جز این علتش نیست کآن خودپسند
حسد دیده نیک بینش بکند.سعدی.گر جلوه مینمائی و گر طعنه می زنی
ما نیستیم معتقد شیخ خودپسند.حافظ.- امثال:
خودپسند خداپسند نبود. ( از جامع التمثیل ).
خودپسند خلق پسند نیست.
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
جمله سازی با خودپسند
بر اسب دیو پیکر، دیوبندان شتابان از پی آن خودپسندان
در فتنه گری نشسته آنجا زال کچلی ز خودپسندان
گمان تو این است ای خودپسند که ریش درازست شعر بلند